Lidija Llazova, e dënuar në çështjen Kalldrma më 1 dhjetor 2011, tregoi një pjesë të përvojës së saj në burgun e Manastirit, por edhe si vazhdon jeta e saj.”
Unë u arrestova me 86 të punësuar në pagesat rrugore dhe menjëherë na u përcaktua paraburgim. U dërguam në Manastir me 20 kolegë, dhe mua më vendosën në një nga dy izolimet.Dhoma e izolimit ishte e vogël dhe kishte vetëm vend për një shtrat hekuri dhe nevojtore, ishte e lagësht dhe e ftohtë brenda, dhe kishte një dritë sa një qiri. U kërkova komandantëve dritë pak më të fortë, sa të lexoja. Laheshim një herë në javë, bënim vetëm nga 2-3 xhiro në oborr dhe ktheheshim menjëherë … I dëgjoja kolegët meshkuj që qanin dhe dënesnin nëpër qeli. Unë duhej të qëndroja vetë duke i dhënë kurajo vetes se do të dilja … Pasi mbaroi dënimi, të gjithë ne ndjehemi sikur jemi në robëri edhe pse jemi në liri … Shohim që qeveria po merr disa masa për të gjithë, përveç për ne që ishim viktima të regjimit dhe nuk kanë bërë ende asgjë dhe ende jemi duke pritur drejtësinë “, tha Llazova.
Nuk na lejohej të na sjellin ushqim nga shtëpia, hanim ushqim në burg, shpesh villja. Jam alivanosur disa herë, por askush nuk reagonte, kishte vetëm një mjek dhe aq. Mjeku jepte vetëm terapinë, dhe përfitimi i vetëm i atyre kontrolleve ishte se mund të flija.
Ishte një komandant që urdhëronte oficerët e policisë të më sillnin një shishe me ujë të ngrohtë për të ngrohur duart. Kam jetuar në acar për 93 ditë. Unë po inkurajoja kolegët e mi të qëndrojnë. Gjatë dushit, u alivanosa dhe u rrëzova, dhe më dërguan në spital, pa mundur të më jepnin një infuzion sepse isha i dehidratuar. Kishte 4 komandantë pas operacionit me mua. Gjatë operacionit më dhanë 4 vida, të cilat i mbaj edhe sot. Familjarët e mi nuk i lejuan të më vizitojnë. Pas operacionit u lirova nën arrest shtëpiak, por nuk mund të lëvizja.
Gjykata nuk më lejoi të shkoj për trajtim në banjë, gjykatësi qeshi dhe tha “Ju doni të shkoni në banjë, nuk mos doni edhe në spa të ju dërgojmë!”
Në gjyq, të gjithë 86 personat u dënuan për shpërdorim të pushtetit dhe shoqatë kriminale.
Pastaj më transferuan në burgun e Idrizovës dhe në vend se të më vendosin në pjesën e hapur, , ata më transferuan me një kolege në pjesën e mbyllur për të vuajtur dënimin. Kishte vetëm një telefon në burg dhe brenda dy orësh u duhej rreth 80 gra ta përdorin telefonin për tu lajmëruar në shtëpi.
Pasi mbaroi dënimi, të gjithë ne ndjeheshim sikur ishim në kurth. Shumë martesa u prishën, madje edhe unë mbeta vetëm. Nuk mund të punoj tani për shkak të dëmtimit trupor.
Ne kemi parë që qeveria po merr disa masa për të gjithë, përveç nesh që kemi qenë viktima të regjimit. Asgjë nuk është bërë për ne dhe ne ende jemi duke pritur drejtësi dhe drejtësi,” tha Llazova. Në rastin Kalldrma, të pandehurit u dënuan me burg nga 8 muaj deri në 6 vjet dhe të gjithë 86 u shpallën fajtorë.
D. Muratov
Kamera: Atanas Petrovski
Montazhi: Trpe Stojkoski dhe B. Jordanovska
